| Een stukje Barisart
geschiedenis...
Pierrot & De Vloek van Barisart
Eindelijk! Barisart is verlost van de banvloek die sinds ons al 15 jaar op onze
geest drukt! In tegenstelling van wat algemeen als bekend wordt geclaimd, houden
wij niet van onze Heermeester Pierrot maar sidderden van zijn aanwezigheid en
zijn makken. Toch is dit een mythe die wij maar al te graag in stand willen
houden en zijn daarom zelfs bereid shirts met vuil-paars en vadsig roze te
dragen. Laten we terug gaan in de tijd.
In de beginnen geschiedde het dat Adam zich vertierde met zijn levenspartner
Pierrot. God verveelde zich suf (wat op zich logisch was want hij was al klaar
met de aarde) en vond het weer eens tijd voor wat rotzooi te trappen. Hij
creëerde een vrouw en al snel was Adam verkocht. Hij liet het zooien voor wat
het was en profileerde zich bij zijn nieuwe speeltje. Pierrot bleef alleen en
rancuneus achter, niet begrijpend wat Adam in al die extra uitstulpingen zag.
Met behulp van de destijds altijd sympathieke rode duivels brouwde hij een geel
drankje met bubbels en noemde het Pier. Hij was vol diabolische trots en
beweerde na een eerste te veelheid; ‘Pier-is-art’. De bron waaruit hij zijn
water haalde was helder maar onzuiver, en resulteerde in een overactieve dikke
tong. Later zou deze bron Giftig verklaard worden, maar niet voordat vele
Bronaholics dagelijks verlangde naar haar vloeibare verleiding.
Al snel kregen Adam en Eva ruzie en Adam ging terug naar Pierrot voor een
luisterend oor en meer. Bij de eerste rendez-vous schonk Pierrot brallend zijn
brouwsel Pier in grote hoeveelheden aan zijn maat die hij zo gemist had. Adam
vond Pier stiekem niet te zuipen maar zei naar de goedgebouwde Pierrot lonkend
‘lekker hoor’. Toch begon hij de smaak op zijn tong en de waas in zijn hoofd
steeds beter te waarderen en zooide met Pierrot als vanouds. Adam raakte in de
problemen en kon door al dat gepier bepaalde letters niet goed uitspreken
(uitspraak P werd B), laat staan helder denken. Op een barre zomernacht vertrok
hij geniepig uit het mooie Belgische paradijs, weg van Pierrot en zijn
veeleisende feestlust, en vergat de mooie Eva.
Hij vertrok en maakte een lange tocht naar het noorden om de bitterzoete
verleiding van de bron te ontvluchtten, maar tevergeefs. Jaren later vond
Pierrot zijn partner terug in een duister muf pand, waar hij met zijn vrienden
zoveel mogelijk feest maakte van wat anders een licht aangeschoten borrel zou
worden. Pierrot bezocht de mooie Eva en smeedde een plan om Adam uit zijn eigen
rijk te verbannen. De sluwe Pierrot en de wraakzuchtige Eva integreerden als
kennismaker en etaleerden hun bruisende karakters en veile schoonheid om Adam’s
vriend(inn)en voor Pierrot te lobbyen. Pierrot distribueerde gratis Pier uit de
Bron van Belgie, en overtuigde de inheemsen dat het echt Heineken was. Pierrot
greep met zijn nieuw ontdekte troeven de macht en domineerde door de toevoer van
Pier (later Bier geheten) het pand, dat hij Pie noemde. Door zijn dikker
wordende tong zou dit later Py worden. Maar Pierrot zelf miste zijn Adam in zijn
leven, en dwong zijn vooral hetero kameraden als compensatie voor Eva’s
pijnlijke aanwezigheid de roze kleur te dragen. Eva dwong haar vriendinnen
dezelfde klederdracht om afhankelijkheid te claimen van de mannen die haar
beminden.
Maar ook Eva’s tong werd logger en wilde haar eigen vinger in de linguïstieke
pap. Ze kwam met een beleidsplan om de klinkers van het begrip Bier (voorheen
Pier) te vervangen door de A van Eva.
Pierrot ging nog verder en teisterde zijn vrienden met ongebruikelijk knusheid
en openheid, en vroeg de oude Bar (voorheen Bier) gewoontes te laten varen. Adam
zakte eenzaam verder weg in zijn Bronlustige drankzucht en werd een dwaze schim,
een geest dolend in de Pykerkers. Hij werd af en toe nagewezen en uitgescholden
voor Py-mel, maar de meeste lieten hem in zijn gemurmel over het Baradijs. Om de
nu verbannen Adam ook nog te vergeten spraken Eva en Pierrot met de slogan ‘Bar
ascese, Art genese’ een Vloek uit over Bar. Eenieder die Bar zou drinken zou
verbannen worden tot de Pykerkers in plaats van dat zij hun tijd door konden
brengen met de spitse tongen van de Barisanten. Deze vloek zou duren tot er
nieuwe leiders aan zouden treden die door hun kameraden vol lof HIP (ofwel
Homo’s/Helden In Pak) werden genoemd, naar het Hop dat Pierrot’s geliefde tot
dwaze geest maakte. Pas vanaf dat moment mocht de drank des verleiding weer
vloeien zonder dat de vloek hen verdwaasden. Pas dan zou Pierrot waarlijk
verlost zijn van het leed dat hem al zo lang achtervolgde.
Voor Helden, Sterren, Goden, BARISART
|
Barisart •
Intro